YAMUK PRENSES İN DÜNYASI

Doğum izninden dönen her anne gibi ben de saçlarımı kestirdim. Zaten önceleri de hep kısa saç kullanıyordum. Ama doğumdan sonra saclarimda ciddi anlamda dökülme oldu. Bir de cocukla her sabah sac fonlemeyi gozum yemedi. E her gun topuz yapmaktan da sıkılmistim, kostum kuaföre. Kestirmeden once instagramda severek takip ettigim @goncaceylandikici nin saclarina bayildigimi farkettim. Gok kusagi gibi rengarenk saclari cok ama cok hosuma gidiyordu. Ben de sacimin bir kisminda renkli bir seyler denemek istedim ve siparisi verdim. Ilk once sacimi acmam gerektigini biliyordum. Bu yuzden morfose marka 450 gr lik mavi acici siparis verdim. Sonucta istedigim renkler mor ve turkuaz . Boya olarak da Acacia Jeans Color un, Violet ve Turquose Breeze renlerini sipariş verdim. Yaklasik 1 ay once  Bursa da saclarimi Garnier in jel acicisiyla acmistim. O yuzden boyamayi yaparken ilk etapta acici kullanmadan  denemeyi yaptim. Renkler tam istedigim gibi olmustu. Ancak sadece parlak gunes isiginda

1 hafta sonra ise baslayacagim ama hala 40 bedenim. 1 haftada 34 bedene de dusemeyecegime gore rejim isini ise baslama tarihine erteledim. Malum evde olunca tv izleniyor. Arda Turkmen in de juri oldugu Ver Fırına  yi izlerken bir yarismaci citir manti yapti. Allahim nasil canim istedi anlatamam ! Buzluktan kiymayi cikarttim , o çözünene kadar Aylin le oyalandim sonra da www.ardaninmutfagi.com dan çıtır manti tarifini uygulamaya basladim. Aylin hanim kah ana kucahinda , kah oyun halisinda oyalanarak yemek yapmama izin verdi 😊 Malzemeler : Hamuru : 2 su bardagi un 1 yumurta Yarim su bardagi su Tuz Ic harci : 150 gr kiyma 1 küçük soğan Tuz ve karabiber Sos : Tereyag Salça Yapılışı : Once hamuru yoğurup dinlenmeye biraktim. Bu sirada da ic harci hazirladim. Ic harc icin soganlarj rendeledim ve diger malzemelerle karistirdim. Hamuru yogururken biraz daha un eklenebilir. Hafif sert bir hamur olacak. Hamuru ikiye bolerek merdaneyle un serperek actim. Kucuk kar

İse baslamama 1.5 hafta kala evin tadini cikartip disari cok fazla cikmiyordum. Esim eve gelmeden once arayip hazirlanmamizi soyledi. Aylin in cantasini hazirladim ve gunesin tadini cikartmak icin evden ciktik. Aylin hic zorluk cikarmadi. Restoran da kucagimda sakince oturdu. Biz yemegimizi yerken o da meyve puresini hüpletti . Hava 22 ekim olmasina ragmen cok cok guzeldi ve Memo yüzdü :) Genelde surekli ben fotograf çektiğim için kızımla beraber cok fazla fotografim olmuyor. Bu gune özel  Memo bizim bol bol fotograflarimizi cekti. Vallahi cok da guzel ciktik. Kızım büyüdü de pozlar verdi En sevdiğim fotografimiz oldu :)

İşe başlamama 2 hafta kala, yapamadıklarımı gözden geçirdim . Hazır Kaş ta havalar hala güzel gidiyorken, tarhana ve erişte yapıp, kurutmaya karar verdim. Tarhana nın bizim ailedeki yeri bir başkadır. Annemin yaptığı tarhana sadece bir çorba değil, aynı zamanda da bir ilaçtır. Hasta olduğumuz zaman kardeşlerim ve ben, sadece annemin tarhanasını içmek isteriz. Teyzemler, halamlar da annemin tarhanasını çok severler. Önceden annem bol bol yapıyordu ama son zamanlarda, yorgunluk , iş güç derken miktarı biraz azalttı. Aylin için istesem yine yapardı, ama ben kendi kızımın ilk ek gıdalarından biri olan bu çorbayı kendi ellerimle yapmak istedim. Böyle şeylere çok önem veriyorum. Benim annemin yaptıkları ettikleri, hayatımdaki yeri nasıl özel ve anlamlıysa ben de kızım için öyle olmak istiyorum. Amaaaan bir tarhanadan nerelere geldim. Bazen bu anlam yükleme olayım bir rahatsızlık mı diye düşünüyorum ama yok değil. Sadece anılara saygım biraz fazla. Gelelim tarhananın tarifine.... Ben deneme

İşe başlamama tam 2 hafta var. Ben işe başladığımda kızım 5 ay +  1 haftalık olacak. Daha gerçekten çok küçük. Çalışan kadınların en büyük sorunuysa ; kim bakacak ??? Hem nesli devam ettir, çocuk yap, ona bak, büyüt, hem evin işlerine koştur, hem de kariyer yap... oldu canım, bir de Mars a da gidip geleyim insanlık namına istersen ! Vallahi işe başlamam yaklaştıkça beni bir stres basıyor. Allah tan ben şanslıyım ki annemler Kaş a geliyorlar. Yoksa yanmıştım. Hem deneyimsizim, hem de huysuz, zor bir kızım var. Bakıcı işini düşündükçe gözlerim doluyordu, ben bu kıza bakmakta bu kadar zorlanırken, bakıcı nasıl bakacak diye ağlıyordum. Bursa ya annemin yanına gittiğimde, annem de Aylin in zor bir bebek olduğuna kanaat getirdi.  ikimiz anca başa çıkabiliyorduk. Bir de sanırım torun gerçekten başka bir şey, kendi çocuğunun pabucunu dama attırıyor. Aralarında inanılmaz bir bağ oluştu. Ben böyle yine bir gün bakıcı falan deyip üzülürken, annem aynı evde olmuyor ama ayrı ev tutarsan geliriz

Aylin in  uyumayan bir bebek olduğundan bahsetmiştim . Aslında Kaş ta kendi evimizdeyken, önce omzumda pışpışlardım, uyuyakalınca da yatağına bırakırdım. Sonra Olympos da çok huysuzlanınca, ayakta sallamaya başladık. Böylece sallamaya alışmış oldu. Bursa da da ayakta sallamaya devam ettik. Hatta kollarını sıkıca iki yanında tutup öyle sallıyorduk ama kundağı kabul etmiyordu. Kaş a döndük. Bir gün tam 1 saat ayağımda salladım ve sadece 15 dk uyudu. Benim de sinirlerim iyice gerilmeye başladı. Dedim bu böyle olmayacak. Bu kızın düzene girmesi gerekiyor. Evde daha önceden aldığım, Tracy Hogg un, Ebeveyn Cankurtaran Seti kitabı vardı. Bizim huysuz keçiye hiç bir yöntem sökmediğinden, ben de kitabı kaldırmıştım . Sonra dedim bir de yatır-kaldır yöntemini deneyeyim bakalım. İşe başlamadan uyku problemini çözmem gerekiyordu. Öncelikle odanın kapısını ve camını kapattım ki , kıza işkence yaptığımı zannetmesinler. Çünkü okuduğuma göre yöntem 2 saat sürebilir ve kız sürekli ağlayabilirdi.

Yazmayalı 1 yıla yaklaşmış sanırım. Hamilelik sürecimde ayrı bir blog açıp orda haftalık değişimlerimi yazmaya çalışmıştım. Geçen gün, hatta dün canım arkadaşım İlknur la konuşurken, bloğuna yazdığından bahsetti. benim de ne zamandır aklımdaydı. ama bir yandan da kızıma yazılı günlük tuttuğum için, bloğa ara vermiştim. yine de bazı şeyleri fotoğraflı olarak paylaşmak daha eğlenceli ve daha anlamlı olabiliyor. bu nedenle hazır bizim huysuz keçi uyumuşken başladım yazmaya.... Evet 26.05.2015 saat: 09:45 , hayatımın en anlam yüklü, en tarif edilemez anı oldu. Ben anne oldum ! Tombul yanaklı, poğaça suratlı bir kız bebeği kucağıma aldım. İlk söylediğim şeyse; '' Ama bu çok güzel, bu gerçekten çok güzel '' oldu :)50 cm boyunda, 3.750 gr ağırlığında, babasının fotokopisi Aylin imizi kucağımıza aldık . Benim kızım doğduğu ilk gün gülümsedi :) ama şimdi çok fazla yabancı seçiyor. Evde gülücükler saçan , kahkaha atan çocuk, bizden başkasına kesinlikle itmiyor ve k